فرید بھنڈار

نی کُڑیو

جیہڑے راہے پاونیاں ہاں پئیاں تُہانُوں

آپ وی پیڑھیو پیڑھی

اوسے تے ای وگدیاں آئیاں ہاں

سہی ہوندیاں وی

ایسے راہے پے جیہڑے کھوبے مَلنے نیں

نِکلن تے ساڈا اوہناں وچوں

ہونا کدے وی نہیں،

نی اندر تُساڈے سُتیاں پئیاں نیں ہِیراں نی دِھیؤ

سیّاں اساڈڑیاں،

جگاؤ

سنگ اوہناں دے اُدّھل دھاؤ،

خورے ایس عُمرے ای باہوڑ پوے

سانُوں اپنا ونجایا کُراہا