فرید بھنڈار

کون آیا پہن لباس کُڑے

تُسیں پچُھو نال اخلاص کُڑے

ہتھ کُھونڈی موڈھے کمبل کالا

اکھیاں دے وِچ وسے اُجالا

چاک نہیں، کوئی ہے متوالا

کَون آیا اے؟

اوہا، ''کیہ جاناں میں کون'' گاوندا جیہڑا سبھ ویہاری شناساں چھنڈ کے کُل نال اِک ہویا اے-

لباس کیہڑا پہن آیا اے اوہ؟

ہا کمبل، کم دی ستیا، کرت سکت-

ایہہ کم بل مِلیا تے ہر جی نُوں اے قُدرت ولوں، پر ملوانی ایہنوں اپنے گوڈے ہیٹھ کر اپنے کم وِچ لائی آوندی اے صدیاں توں - پوری جِیا جُون چیت اچیتیں مَلّ دی پکڑ وِچ آئی پئی اے، چِرکالی، قُدرت دِتے کم بَل وِچ ایس ویہاری پکڑ دی ناہی وی ہے پر ایہہ پکڑ اوہنوں دھرو دِھگان نال دبَلّ کے کرنہاراں دی سُرتوں اوہلے کر دیندی اے- وِرلِیاں وِرلے اوہ وی نیں جیہناں اپنے کم بَل نُوں سگواں قُدرتی رکھیا- گھنیاں اَوکڑاں جریاں پر اپنے ست نُوں کُسَت نہیں ہوون دِتا- تے خلق وِچ ویہر ورتائی- ایہہ ویہر نابری اے، مَل ویہار دی ناہی- ایس ناہی دی آہی کیہ اے- مَل ویہار دا مُول بدل، سانجھ ویہار جیہدا تت نینہہ ہے، اِک دُوجے نال اندروں باہروں اننت ملاپ جیہڑا کرت نُوں دان بنیندا اے-

اوہناں وِرلیاں وِچوں ای اے ایہہ کون جیہڑا آیا اے- تے ایہدا سگواں کم بَل ای ایہدی شناس اے- ایہدا پہریوا، ایہدی ہوند- تے ایہہ کم بَل کالا اے، رات دی اُنت- کالے کمبل اندر کال اے، کُل ویلا- کال وِچ نار دی کرت ستیا اے جیہڑی نار نُوں اوہدی نر پردھانی دی ناہی نے دِتی اے- ایہنے نر پردھان ملوانی نُوں مُڈھوں پٹنا اے- (کال لوک واراں وِچ وی پئی وتدی اے)-

ایہہ کون اے رانجھن- ہِیر ایہنوں اپنِیاں آتن ساتھناں نال مِلواندی اے پئی- پچُھن ہے مِلنی دا بُوہا سُنجانن- ہِیر آپ ای ایس کون دے اندر اے- ایہدی اصل ہوند- ہِیر نُوں ایہدی سنجان ایسے پاروں اے جو اوہ وی ہِیر دے اندر اے-

کون دے ہتھ کُھونڈی اے- کُھونڈی دا کم کُھونٹ وکھاون وی اے، راہ رُخ دسن تے آوندیاں روکاں ہٹاون وی- ہتھ آپ ای کُھونڈی وی اے-

چاکر چاک نہ اِس نُوں آکھو

ایہہ نہ خالی گُجھڑی گھاتوں

وِچھڑیا ہویا پہلی راتوں

آیا کرن تلاش کُڑے

ہِیر دسیندی اے سیّاں نُوں چاکر چاک نہ ایہنوں سمجھیو- چاکر چاک ویہاری شناس اے ملواناں دیاں کمیریاں دی- ایہہ کِسے ملوان دا کمیر نہیں جے- ایہدے اندر مَلّ اُتھل دا ٹِیچا اے، ایہدی گُجھڑی گھات-

پہلی رات اے منس دی پَوندلی سانجھ جُون- جدوں منس دی جُون دے اندروں کیتی دی سانبھ سنبھال کرن والے ملوان ہو کھلوتے، کمیراں دا دینہہ مَل واناں دے قبضے ہیٹھ ہو گیا تے پہلی رات مُک گئی- ایہہ کون پہلی راتوں وِچھڑیا ہویا اے تے اوہنوں لبھن آیا اے، اوس پَوند مِلاپ نُوں نواں کر مانن-

نہ ایہہ چاکر چاک کہیں دا

نہ ایس ذرہ شوق مہِیں دا

نہ مُشتاق ہے دُدھ دہِیں دا

نہ ایس بُھکھ پیاس کُڑے

ایہدے اندر ملوانی دا مال بنیاں مہِیاں سانبھ چارن دا اُکا شوق نہیں، نہ ای اوس مال وِچوں کڈھ ساری وکاؤ وست دا ایہنوں شوق اے رتہ وی- ایہنوں ویہاری بُھکھ پیاس جو نہ ہوئی، جیہڑی وپاری لاہا جوڑ کے ملوانی دا پسارا کریندی اے-

بُلھا شوہ لُک بیٹھا اوہلے

دسے بھیت نہ مُکھ سِیں بولے

بابل ور کھیڑیاں توں ٹولے

ور مانڈا مانڈے پاس کُڑے

ایہہ کون ای شَوہ اے، کُل ہوند دا تت، ایہہ شوہ لُکیا ہویا اے اپنے پہریوے وِچ- پہریوے دی سنجانوں آتر جو ہوئی ویہاری اکھ-

کون ویہاریاں نُوں اوہناں دی بولی وِچ کھول نہیں وِکھیندا ایہہ بھیت، اوہناں اِک پل نہیں جرنا- اپنا اُلٹاء اوہناں نُوں وارے کیویں ہووے- ہِیر دا بابل وی وڈیاں ویہاری ملواناں وِچوں اے- اوہ دِھی دا ور پیا لبھدا اے کھیڑیاں توں - کھیڑے وی وڈے ملوان نیں - دِھی اوہناں نُوں دے کے اوہ اپنی مِلکھ ودھانی چاہوندا اے- اوہنوں سار نہیں جو ہِیر اوہدی دِھی تے ہے ای نہیں ہُن، اوہدے اندر تے شَوہ اے- اوہدا ور اوہدا چُنیا ساتھ تے اوہدے اندر اے- اوہنے تے ہُن بابل والا وجوگ وسیب ڈھا کے جوگ نگر وساونا اے-