اُچے اُچے رُکھ ہاں تے نِیویں نِیویں دُکھ نیں
پتراں دے ڈَھین دا تے ٹاہنیاں دے لہن دا،
اِک دُکھ ہور وی اے اوہ ہے کُجھ اُچڑا
سار پروار وِچ سَر مُونہہ کڈھدا اے
واء اُتے چڑھ چَک امبراں نُوں وڈھدا اے:
ساہ دے دے منساں نُوں جیوندا پئے رکھنے آں
ایہناں دے کُہاڑیاں دے دند پئے چَکھنے آں،
کھوہ کھس ٹُک وڈھ سالن ایہہ پکاؤندے نیں
کھا ہگ مُوتر ڈھیر اساڈے ہیٹھ لاؤندے نیں،
جِند اساں اندر سرِیراں دھر دِتی اے
وٹے وِچ ایہناں کنوں مَوت دان لِتی اے،
ایہناں نُوں ایہہ سار نہیں مرن وت جاون ہے
جاون اساڈا ڈھنگ ایہناں دا وٹاون ہے
منساں = انساناں - وٹے وِچ= بدلے وِچ-
جاون= جمن، پیدا ہوون-