مساں پنجاں ورھیاں دی ہونی اے انعم
میرے کولوں شرماوندی اے،
ماں نال یاں پیو ای نال کمرے میرے وچ آؤندی اے
میں آکھناں آؤ انعم کیہ حال اے
تُرت ماں پیو مگرے لُک جاندی اے،
گلاں کرن دا چاء بہوں سُو
سبھ نال کردی میرے کنوں سنگدی،
اج میں کئیاں دینہاں مگروں
کمرئیوں نِکل کے باہر پیا پِھرناں،
مینوں تکیاسُ آوندے نُوں
تے آئی اے دُوروں
ساہمنی ول دے تھلے کُرسی پئی ہوئی اے
اُتے چڑھ گئی اے،
کھلو کے ہتھ پُھل والی ڈال ول کیتوسُ
نہیں پُجیا،
اُتر کُرسی نیڑے کر کے مُڑ چڑھی اے
تے پُھل لال تروڑ میرے ول آئی اے
ہتھ میرے تے دھر مُسکاوندی ٹُر گئی اے،
اگلے دینہہ تک مینوں باہر پِھردے نُوں
مُڑ چڑھی اے کُرسی اُتے
کِھیسے وِچوں قینچی نِکی جیہی کڈِھیوسُو
اوہدے نال پُھل ٹہنِیوں کٹ کے ہتھ میرے تے دھر گئی اے