فرید بھنڈار

میں بُھلاوا پگ دا مت میلی ہو جائے

گہِلا روح نہ جان ای سِر بھی مِٹی کھائے

مینوں اپنی پگ ولوں ہر ویلے سہنسا رہندا اے کِتے میلی نہ ہو جائے- پگ نشان اے ویہاری درجے دا- پگ میلی ہوون دا ڈر ویہار وچ اپنے درجے دے گھٹن دا ڈر اے- مالکی تُھڑن دا ڈر- انت ایس ڈر دا مالک میل وچوں سرک کے کمیر میل وچ رل ونجن دا دھڑکا اے-

میں دے نشئی بے تَھوہے رُوح (دِل) نُوں ایہہ سار نہیں جو سِر جیہدے اُتے پگ دھری بیٹھے او اوہدا تے جیؤکا ای مِٹی اے، جیہنوں فرید خاک وی آکھیا اے- مِٹی اپنا تت دھریا ہے اُگاس وچ، جیہڑی مِٹی دی سیوا کرنہاریاں کمائی اے- پر ایہہ سار گوا دِتی اے درجے بندی وچ پھاتے رُوح نے- اوہنوں کرنہاراں نال رلت مَیل جاپدی اے-

رِیتل پڑھت دوہڑے دی ایہا ہوندی آئی اے جو مینوں چیتا ای نہیں جو ایہہ جِیون سدیویں نہیں، عارضی اے- ایہنے تے مُک ای جانا اے تے سِر مِٹی وچ دبیج وینا اے تے مِٹی اوہنوں کھا مُکانا اے-

اصل گل تے ایہہ ہے جو فرید جیون دے عارضی ہوون دی نہیں درجے بند ویہار دے عارضی ہوون دی گل پئے کریندے نیں - جِتھے وی اوہناں موت دی گل کیتی اے اوہ موت میل بند ویہار دے وارے دی موت دی ہے- ایہہ وارا مُکنا ہے بندیکی کرنی دے قُدرت دی سہج کرنی نال اِک مِک تِھیون راہِیں -

فریدا دو دِیویں بلندیاں ملک بہِٹھا آءِ

گڑھ لیتا گھٹ لُٹیا دِیوڑے گیا بجُھاءِ

ایتھے عزرائیل موت دا فرشتہ نشان ہے مالکی دی قبضہ گیری دا جیہڑی جیون دی ویری اے- مالک میل دے سردار بادشاہ اپنیاں فوجاں نال آ چڑھدے نیں - تے وستیاں فتح کر کے بندِیکی کیتی لُٹ سمیٹ کے ٹُر ویندے نیں - تے کرنہاراں دی سُرت نُوں وی اپنے بھانے مُکا دیندے نیں، تانجو دبیلے ماڑے سمجھن جو دھگان واناں دی ماتحتی ہی جِیون ہے، اپنا کیتا اوہناں دے لیکھے لاون- ایتھے پچُھ بندی اے جو ایہہ پڑھت اُسری کیویں تے رِیت وچ ٹُھک کیوں گئی- سِدھی گل اے، رِیتل پڑھتاں اُسارنہار آپ مَلّ وان ورتارے دے سارے سوارے ہوندے نیں - اوہناں دا کم ای ایہو ہوندا اے جو ایس ورتارے نُوں سَٹ نہ وجن دین- پر جوڑ دی لوک ریت ہے ای ملوانی دا تروڑ، سو اوہنوں ولاون والی پڑھت دا پڑھنہاراں دیاں مناں وچ ٹھوکن ضروری اے-

بھنّی گھڑی سوَنوِیں ٹُٹی ناگر لج

عزرائیل فریشتہ کَیں گھر ناٹھی اج

''گھڑی'' چھوٹا گھڑا ہے، مٹکی، جھجری- سونویں سوَنی ہے چنگے ون دی، چنگے رنگ دی، چنگی قِسم دی- ''لج'' رسی ہے گھڑی نُوں بنھ کے پانی وچ لمکاون تے پانی آنن لئی- ''ناگر'' دے پِچھے متے نگر ہے، وسیب جِتھے ایہہ رسی وٹِیجی اے، متے ناگ، جیہدی بنتر جاپدی اے رسی-

ناٹھی پراہونا ہے، اوپرا، جیہدا کوئی لگا کوئی تعلق اوتھے نہیں جِتھے اوہ آیا ہے- ناٹھی متے نٹھن توں ہے- چھڈ جاون، بے تعلق ہوون- ''نٹھ'' دا پِچھا متے ''نشٹ'' ہے، نہ رہن، مِٹ جاون، غائب ہو ونجن-

مارُو ملوان حاکم ظلِ الٰہی دا وستر پا کے رب دا پرچھاواں بن کے آئے نیں - اوہناں دی دھگانی دھروہکی دبَلّ نے سانجھ دے جوڑے سانگے تروڑ دِتے نیں - گھڑی جیہڑی جِیاں لئی پانی رکھی بیٹھی آہی بھنی گئی اے- لج جِس پانی بھریا اے گھڑی نُوں کُھوہے اُتار کے، ترُٹ گئی اے، لج ای ناگر آہی جِس پریم نگر وسایا اے- سانجھے کرم دا گُھٹ جی جی اندر دھر کے- ایہہ گھڑی تے لج ای اوہ اڈنبر اے جیہڑا مل وانی دی چڑھت ڈکی کھلا ہا- ایہنوں نشٹ کر کے پریم نگر دیاں واسیاں نُوں مَلّ حاکمی دا ادِھین کر دِتا گیا اے- مل حاکمی تے ہے ناٹھی- اوہدا ناٹھ ای اوہدا ٹھاٹھ اے- ایہا ای اوہدا گھر گھر دا پراہونا ہوون ہے- کھوہ کھس ای اوہدی شان اے، اوہدے دھگان تران دی گواہی-

لؤ جی، تُسیں تے آہندے سو موت دی گل جِیون دے مُکن دی گل نہیں ہوندی فریدی کلام وچ، مَلّ حاکمی دے وارے دے مُکن دی گل ہوندی اے- پر ایہناں دونہہ دوہڑیاں وچ تے مَلّ حاکمی ماڑیاں کرنہاراں دا ست مار کے اوہناں نُوں ادھین کیتی بیٹھی اے-

گل ایہہ نہیں سرکار- کرنہاراں دا ایہہ مرن ای اوہناں دا جِیون اے- مَلّ حاکمی دی چڑھت اوہدا مُکا اے- ایس چڑھنی دے اندروں ای ایہدا تروڑ پُھٹنا اے، کرنہاراں دی نابری- نابری نے مل حاکمی نُوں اُتھل کے قُدرت دا سہج ورتارا چالُو کرنا اے:

فریدا  من  میدان  کر،  ٹوئے  ٹِبے لاہ

اگے مُول نہ آوسی، دوجک سندی بھاہ

مل وانی دی ٹھوکی اُچ جِھک مُکی، بندیکی من سواہرا تھی گیا- موت دی بھا بجُھ گئی- سہجل جیون اننتر ہے- ہر جی کُل اِکائی دی ارتھالی ہے:

فریدا ایہہ جو جنگل رُکھڑے، ہرئیل پت تِنہاں

پوتھا لِکھیا ارتھ دا، ایکس ایکس مانہہ