گل کیہ کرنی دو پاڑ
سنگیؤ، کاہنوں انگلاں کرئیے قینچی
باہِیں ہوون دو دھار،
دھرئیے ہتھ کُل سردل تے کیوں نہ
بُوہے کُھلن نِروار