فرید بھنڈار

پَتر سرے ترَے کُولے

کچ ہرے،

پک ہرے تے ٹہنیوں ٹہنی

بیٹھے ہیٹھاں ہوئے نیں

پا کے وستر ویلے دے،

ننگ انگ نیں ایہہ مِل تریوے،

لَس ایہناں دی تَس ہے

اِک مُکھ تھی کے واء دے بُل رساون دی،

گِلّی اپنی ہریاول وِچ

دُھپ دا لِنگ جھساون دی