فرید بھنڈار

(جنگل- نالہ- وِیرو بھالدی، سُوہ لیندی آئی اے- گاون ناندھیوس1 نچدی نے)

وِیرو:   تھیاں کمنداں ہتھ کڑیاں

بُوہے فصیلاں ہوئیاں

اساں تھلاں دِیاں دمدِمیاں

گڈِیاں شہر بروہیں،

جنگل منگل جَگ کرئیے

ایہو دلیلاں ہوئیاں

(ستھی جوگن نچدی آ رلی اے)

ستھی:  نی وِیرو وَیرنے، کیہ گاون گڈیندی وتدی ایں جَھل ساڈے وِچ-

وِیرو:   پھیر پَھلہ، چُپ دِئیے آڑھتنے-

ستھی:  وِیرو نی وِیرو- اساں دُنیا تے کیوں آئیاں

وِیرو:   کِسے دس کے تے ٹورِیاں نہیں ستِھیئے- ساہ لین ای آئیاں ہاں خبرے (بہہ گئی اے)

ستھی:  ساہ تے رُکھ دیندے نی- آپنا-

1- ناندھیوس= شروع کیتا اوہنے (ناندھن= شروع کرن)-

وِیرو:   اپنا ردّیا، خبرے ایسے کارن ای آئیاں

ستھی:  کِس کارن

وِیرو:   ہوراں دا ردّیا کھاون تے آپنا ہوراں نوں کھواون-

ستھی:  ماں مر گئی- پیو ہور کر لئی- گھروں مینوں کڈھ دِتا اوس- منگ پِن کھاون سِکھیا- جوگی ٹکر گیا- ڈیرے لے گیا- اوتھے ہور وی آہیاں منگ کے جوگیاں نوں کھواون والیاں - آپ اوہناں دی چھڈی جُوٹھ کھاون والیاں - آپنیاں ہڈاں دے بالن نال اوہناں دے آسن گرم کردیاں -

وِیرو:   منگ کھاون وی دِل دی کرن اے- خبرے ایسے تے آوندی اے سبھ- دِل دی کرن-

ستھی:  دِل تے دُنیا تے آ کے بنیا، دُنیا بنایا-

وِیرو:   اِک دِل اوہ جو دُنیا بنایا- اِک اوہ جو دُنیا دی نہیں منیندا- کمِیاں دی دِھی میں، نائیاں دی- وڈی ہوئی- گُمرا میرے نال کھیڈیندا وڈا ہویا- ویاہ ہو گیا ساڈا- جام دے محلوں ڈولی آ گئی- بہہ- پہلی رات اوہدی اے- برکت جام کرے تاں ویاہ تھیندا ای پورا- میں روواں - نہیں وینا میں - وڈے آکھن رِیت ای کملیئے- میں گُمرے نال چمبڑی- کِدھرے نس چلیئے- آہندائے رِیت اے کر آ پوری- ماواں ساڈیاں وی کریندیاں آئیاں نیں اکثر- میں ڈولی بہہ گئی- جام دی سیجوں اُٹھی سویرے- جاپے آپنے جوگی نہیں ہُن- رانی نوں آکھیئم مینوں رکھ لے گولی کر کے- اکھے تینوں جام تے ہُن ہتھ لاونا کوئی نہیں - جُوٹھا اوہدا نہ آپ اوہ کھاندائے نہ ہور کوئی کھا سکدائے- ایہہ رِیت اے- سواء اوہدے جیہدے نال ویاہی ایں - ٹُر جا اوسے کول- اِتھاں رنڈ کوار ہنڈاسیں بیٹھی- میں روندی نے اوہدے پیر پھڑے- خبرے ہتھ میڈا اوہنوں پوہیا- من گئی-

ستھی:  واگ اوہدی ہُن تیرے ہتھ اے کہ تیری اوہدے؟

وِیرو:   ایس ویلے تے اوہدی میری دونہاں دی تیرے ہتھ اے-

ستھی:  (سِدھ جوگی دی نقل- آسن وِچ) دس دُنیادارے کیہ منگنی ایں - اساں ای چلائیاں نیں بادشاہیاں - تپسیا دے پہیئے لا کے-

وِیرو:   (ملکہ بن کے) تُساں برہم ہو باویو- تہاڈی پُھوک دا کرم اے بادشاہی- دس ورھے ہوئے نیں مینوں ملکہ بنی نوں - کُجھ ہویا نہ- تخت دا وارث دیواں تاں رہنی آں - دسّاں ورھیاں مگروں ہویا وی کُجھ تاں دِھی ہوئی- میں ویکھ وی نہ سکی- دریائیں رُوڑھی گئی- تہاڈی ہئی- تُساں اپنی چیلی بھاگو دھوبن نوں چا دِتی-

واج:    ستِھیئے، سمیّئے، چھیبو، نصیبو کِتھے مر گئیاں او سارِیاں رنڈیاں -

ستھی:  وِیرو، لُک جھٹ رُکھ اوہلے- تماشا تینوں وکھائیے- (وِیرو اُٹھ لُکدی اے)

ستھی:  (اُچی واجے) الکھ

جوگی: (اگانہہ آ کے) گشتی الکھ دی-

ستھی:  صدقے- کیہ گالھ کڈھی او مُونہوں - پُج گئی آں اوتھے-

جوگی: کِتھے-

ستھی:  جِتھے پُجن لئی پیر تینڈے دھوندی آئی آں -

جوگی: چل پانی گرم کر-

ستھی:  ایسے ویلے؟

جوگی: تُرت- بکڑواہ نہ کر بہوں -

ستھی:  کیہ کرنا ای سائیں مینڈیا تتے پانی نال-

جوگی: نھاونائے ہور کیہ کرنائے- دھونائے تینوں کُھرلی کھچراں دی نوں؟

ستھی:  ایس ویلے

جوگی: تے ہور جدوں تینڈی ماتا نے اگلے جہانِیں پھیرے لینے مُڑ کے اودوں

ستھی:  کتھاں وَینا جے سائیں

جوگی: پنڈت وِدیا ناتھ کول-

ستھی:  کُجھ دھرنائے کھپر1 تہاڈے وِچ اوہنے

جوگی: آہو- منتر پُھوک اپنا

ستھی:  اوہ تُساں کیہ کرنائے

جوگی: میں وڈی بیگم جام دی جا حضوری دھرنائے- پانی تتا کر اُٹھ

-1 کھپر= کشکول-

کے- ویلا پیا ہوندائے

ستھی:  چلو تُسیں سائیں - سمجھو پانی وی ہویائے پیائے-

(جوگی نِکل گیا اے-)

ستھی:  آ جا وِیرو (وِیرو رُکھ اوہلیوں آ گئی اے) چلیئے اساں -

وِیرو:   آہو پانی تتا کرینیاں -

ستھی:  چھڈ- ٹھنڈے پانی کول چلنیاں ہاں

وِیرو:   اوہنے نھا کے وِدیا ناتھ کول جانا ای- وڈی بیگم دے وین نوں کِسے لیکھے لاونا ای-

ستھی:  جاوے پیا جِتھے جاناسُ- آ تُوں

وِیرو:   میں محلیں نہ پرتی تے میرا کیہ بنسی-

ستھی:  کملیئے- نہ میں ہُن جوگن نہ تُوں دربار دی باندی-

وِیرو:   کون ہاں اساں

ستھی:  جو ہاں سو ہاں - آ چل پتہ تے کرئیے

وِیرو:   ستھی ویکھیں، کُجھ ہور نہ……

ستھی:  (ہتھ پھڑ کے وِیرو دا) ویکھنیاں، اکھیں ہُن چار ہوئیاں ساڈیاں

(ٹُر پئیاں نیں دوئے- وِیرو وِچ وِچ پِچھانہہ ویکھدی اے)

(اوہلا)