فرید بھنڈار

(سادہ کچا ویڑھا- بُوہا کھڑکیا اے)

اَتّا:      (باہروں) بھاگو…… بھاگو بُوہا لاہیں

بھاگو:  (لاہندیاں) کیہ بنی او- ساجھلے پرت پیائیں

اَتّا:      (صندوکڑی نال اندر آیائے) کُنڈی لا دے- (صندوکڑی پاسے دھر کھولیوس-)

بھاگو:  کُڑی؟ کیہدی او

اَتّا:      تینڈی- رُڑھدی آئی اے رب دِتی او-

بھاگو:  سیاپا- روڑھ- خبرے کون بلا اے

اَتّا:      ایہہ ویکھ لال جواہر، قسمت کُھل گئی او- سنبھال تُوں - ایہنوں چھوڑ آوناں - مچھاں بُلہناں کول- گھنا رولا پائیونیں گھاٹ تے- جوگن تینڈی دے ویہندیاں آئی اے- ویکھ کے آکھیوس سکھنی صندوکڑی اے بھر جو بھرنا ای-

بھاگو:  (نیجھ) میڈے کان آئی اے- میڈا بُوہا کھولن- تُوں سانبھ لال جواہر پیا- (بالڑی کُچھڑ چاتی) بنھ پیا ترٹدائے- دُھر دا-

(اَتّا لال جواہر تھیلے بھریندا اے- پرچہ کڈھ ویہندائے- بُوہا کھڑکیا اے- جھب اندر تھیلا دھر باہر آ بُوہا لاہیوس- ترَے دھبّے- دو جوان اِک وڈیرا-)

اَتّا:      جی چودھری- آؤ بسم اللہ- بھاگو رکھ پیڑھا-

چودھری:       نہیں اَتّیا- اساں بہنا کوئی نہیں - پچُھن آئے ہاسے خیر اے گھاٹوں پرت پیائیں پہلے پہر ای-

بھاگو:  تینوں مبارکاں چودھری- رب دِھی دِتی آ مینوں (اَتّا صندوکڑی اگے کریندائے)

چودھری:       رب رلیا کرے- گھنا سہک ڈِٹھا ای بھین مینڈی-

(بھاگو دے سِر تے ہتھ پھیریوس)

جوان 1:         ہور تاں کُجھ نہیں نِکلیا وِچوں چاچا اَتّا-

اَتّا:      اساں ہور کیہ کرنائے چودھری

چودھری:       جو نِکلیائے اوہدا جیہنوں رب دِتائے-

جوان 2:         اساں پچُھیائے باوے ہوراں ضامنی جو دِتی ہوئی اے گھاٹ تہاڈے دی-

اَتّا:      گھاٹ وی تہاڈا ای اے تے اساں وی-

چودھری:       اساں وی دھوبے تُساں وی دھوبے- اِک دادا پڑدادا- میر تیری کیہی- سُکھیں وسّو رب کرم کیتائے (تریوے مُڑے نیں بُوہے ول)

بھاگو:  لؤ- میں مُونہہ مِٹھا کرایوں باجھ نہیں جُلن دینا بھاوُ-

چودھری:       (ویندیاں) ستھے بہہ کریساں سارے- رِیت کر کے- ایویں تاں نہیں نہ- دِھی گھر آئی اے-

(بھاگو اَتّے نال کن سن کیتیوس)

اَتّا:      ہاں - آہ رُقعہ وی نِکلیائے چودھری میں تہانوں دکھاون لئی رکھیا ہئی-

(چودھری رُقعہ جوان 1 نوں دِتوس)

جوان 1:         (پڑھیوس) ترے حصے نیں - اِک پرورش دا، اِک تعلیم دا اِک شادی دا-

جوان 2:         ایہہ کاہدے حصے نیں تریوے-

(اَتّا اندروں تھیلی لئی آیائے)

اَتّا:      ایہدے-

(چودھری تھیلی جوان 1 نوں دِتی اے- اوس کھول ویکھ کے جوان 2 نوں وکھائِیوس- اچنبھے نال اِک دوئے نوں ویہندے نیں - ول چودھری نوں -)

چودھری:       (اَتّے نوں) جو وی اے تینڈی امانت اے-

اَتّا:      امانت تہاڈی اے- پال سنبھال وی تُساں کرنی اے- تعلیم وی، ویاہ پرناہ وی-

بھاگو:  میں تاں ایہدے کُچھڑ ہوون دا سُکھ ای سانبھ گِھناں تاں بہوں اے-

چودھری:       جو ہے رکھ کول- ستھ وِچ گِن کے امانت کریائے-

(1 وَیندیاں مُڑ ویہندا اے- 2 اوہنوں موڑدا آپوں مُڑ ویہندا اے- چودھری دونہاں نوں موڑدائے- نِکل گئے نیں - اَتّا تھیلی رکھن اندر گیا اے-)

بھاگو:  اَتّیا نہ گنیں نہ رکھیں - خبرے ایہہ دِھی کِتنا چِر ہے میڈے کول- جِتنا چِر ہے اوتنا تاں رہوے-

اَتّا:      ٹھیک آہنی ایں - ہتھ لمے نیں ایہناں دے-

بھاگو:  کَن لمیرے نی- سانوں اپنے چھوٹیرے رکھنے پوسن- ایہدے جتنے- (نال لا کے) ایہدے جوگے- گوگا اپنے جوگا-

اَتّا:      گوگی ناں سوہنا اے ایہدا-

بھاگو:  نہیں - ایہہ تاں سسّی اے مینڈی- چڑھے چند جتنی-

اَتّا:      شامِیں ستھ وِچ ویکھو کیہ چن چڑھدائے- (دوئے اِک دُوئے ول ویہندے نیں کَھلے)

(اوہلا)