فرید بھنڈار

‘‘سانوں دس تے سہی نی وائے

کِدھر ٹھیلیاں تُدھ ہنیریاں ایتنیاں

تے ہُن کیوں چُپ کر گئی ایں’’

‘‘دسیا تے ہے کیئیں واریں

میں اَنّھے واہ نہیں ہیڑ وگاؤندی،

سدے آوندے نیں ہُسڑ ہُم دے

سُتے اُدم جگاوندے نیں اندروں 

سانجھی ونڈ کھنڈ دے

جیہڑیاں دسیندے او تُساں ہنیریاں

اوہ ٹِھل پوندیاں نیں’’