فرید بھنڈار

]تھیہہ پِنڈ- سٹھاں پَینٹھاں دا واہک سابھا منجی تے بیٹھا کِسے بُوٹی دِیاں جڑاں پتیاں وکھ وکھ کر پیا دھریندا اے چدّر تے-

گبھرو آیائے چَوّیاں پنجِیاں دا-[

گبھرو: میرا ناں اسلم اے جی- لہوروں آیاں -

سابھا: مہراں دے جانا ای- سِدھا ٹُری جا پہے تے- بزاری لنگھ- مسِیتوں سجے ہو جا- سڑک آوسی آ پکّی- اوتھے کوٹھی آ ساہمنے پرلے پاسے-

اسلم: میں تے تہانوں مِلن آیاں -

سابھا: آ مُڑ- بہو ایتھے (چدّر پرانہہ کر کے)

اسلم: نہیں جی کرو کم تُسیں - میں تے بُھنجے ای بہنائے (بہہ گیائے)

سابھا: میں نہ مَہر نہ پِیر-

اسلم: بس جی مینوں شوق اے بُھنجے بہن دا-

سابھا: ایہہ شوق ای پُورا کرن آیائیں لہوروں - آہو وئی اوتھے تے سُنیائے بھوئیں رہی کوئی نہیں -

اسلم: میں جی پڑھاوناں یونیورسٹی- کتاب لِکھنی اے-

سابھا: بُھنجے بہہ کے

اسلم: آہو جی تُساں لِکھوانی اے

سابھا: میں نہ چوری وِچ نہ یاری وِچ- کیہ لِکھواواں تینوں -

اسلم: تہاڈی واہی بارے لِکھنی اے میں -

سابھا: واہی تے ہوئی مِہراں دی-

اسلم: کریندے تاں تُساں او نا-

سابھا: تے کیتی کریندیاں دی ہوندی اے؟ ایہو پڑھاوندا ہوسیں -

اسلم: تہاڈا اپنا کوئی کِلّا نہیں؟

سابھا: اوسے نال تے بجھا بیٹھاں -

اسلم: (ہس کے) چلو ایہہ حِکمت تے تہاڈی آپنی اے نا- (بُوٹی ول سینتر)

سابھا: نہیں (اِک جڑ چاء کے) ایہہ مائی کریندی او- حِکمت-

اسلم: اوہ کیویں -

سابھا: فصل لئی روگ ای تے جنور لئی اُپاء- ست دارُو جڑ وِچ نی تے ست پتیاں وِچ-

اسلم: جنور کِنے نیں تہاڈے-

سابھا: جنور تے میں وی آں پر میرا کوئی نہیوں -

اسلم: میں لویرے دا پُچھیائے-

سابھا: بولی سِکھ کے آیائیں وئی- مجِھیں نی دو- تینوں چاء وی نہ پُچھی میں - (اُٹھیائے)

اسلم: بیٹھو نہ تُسیں - چاء تے میں پِیندا ای نہیں

سابھا: چل لسّی تے پی نہ شوق والی-

(سابھا اندر گیائے- جِیپ آئی اے- وِچ اِک افسر- نال ڈرائیور-)

افسر: (ہتھ وِچ فائل- اُتریائے) ایہہ سابھے مزیرے دا گھر اے؟

اسلم: مینوں نہیں پتہ-

افسر: باہروں آئے او تُسیں؟

اسلم: جی (سابھا لسّی دا گلاس پھڑی آیائے اندروں -)

افسر: سابھا توں ای ایں بابا-

سابھا: جی آ-

افسر: پُورا ناں؟

سابھا: صاحب دِین (افسر فائل وِچ لِکھی گیائے)

افسر: داند کِنے نی-

سابھا: دو جناب عالی-

افسر: تے مجھاں؟

سابھا: چار- لسّی آندی جے سرکار (گلاس پیش کر کے)

افسر: نہیں بابا- پیؤ تُسیں - دُدھ دیندیاں نیں چارے؟

سابھا: پُورا-

افسر: بیمار تے کوئی نہیں؟

سابھا: نہ سرکار- تہاڈی نظر چاہیدی اے (افسر لِکھ کے جِیپ وِچ بہہ گیائے) میں چاء لیاؤناں قبلہ گھڑی تے بیٹھو-

افسر: بس بابا مہربانی- وقت نہیں - پھیر سہی- (جِیپ چلی گئی اے)

اسلم: مینوں دو دسیاں جے مجھاں تے اوہنوں چار-

(سابھے لسّی پھڑائی اے)

سابھا: تینوں اوہ دسیا جو ہے- اوہنوں اوہ جو اوہ سُنن آیا ہا- دو دِیاں چار نہ کر وکھاوے تے نوکری کاہدی-

اسلم: میں وی دو سُنن آیا ہوواں متے-

سابھا: پی چھڈ ہا-

اسلم: پیتی نہیں جاندی ہُن-

سابھا: جو ہے میں تینوں وی دسیا کوئی نہوں 

اسلم: کیہ اے اوہ

سابھا: مجھیں دو نہیں، ہِکو اے- اوہ ہِک میری نہیں - میں اوہدا ہاں - جایا، پالیا، سمھالیا- ہزار پِیڑھیاں توں - مجھ ہِک اے- میں دو آں -

اسلم: تُسیں؟

سابھا: آہو- میں - افسر لئی ہور، تیرے لئی ہور- مہر لئی ہور (اپنے ول سینتر) مزیرے لئی ہور-

اسلم: ایہناں ساریاں ہوراں دے پِچھے اوہ وی تے ہے کوئی جیہڑا نہ افسر نوں مندا اے نہ مینوں - نہ مہر نوں نہ مزیرے نوں -

سابھا: سیانا اے حساب دا وئی- تاں مُڑ لے جا اوس کوئی نوں نال- ہور کر اوہنوں - لکھوا کتاب اوہدے کولوں تے نوکری پکی کرا…… سوچیں پے گیائیں …… ویکھ تاں سہی متے تیریاں ہوراں دے پِچھے وی ہووے کوئی-

اسلم: پیا ویکھناں -

سابھا: ویکھنا کیہ او- مِل اوہنوں - اگیرے کر تے اگیرے ہو-

اسلم: اوکھا کم اے-

سابھا: بس؟ ہو گیائے پُورا شوق بھوئیں تے بہن دا؟

اسلم: پیا ویکھناں -

سابھا: جے دِسے تاں وکھائیں مینوں وی کِتے ہِکو ای نہ ہووے اوہ- تیریاں میریاں ہوراں دا دھک پِچھانہہ کیتا-

-----