فرید بھنڈار

شاماں پئیاں دے

نہیں چُبارے ہوندے

سیال اُنھالے کال رُڑی رَچ سُتیاں

سرگھی اُٹھدیاں نیں

واہنیاں سِروں پیروں

دِناں دے بھریاں بزاراں لُگیاں گھراں وِچ

لُک لُک نچ ترونکن سنیہڑے رات براتی

جس وِرلی نوں چڑھے واشنا

دینہہ جائی اوہ تھی شام ایہناں سنگ رَلدی اے