فرید بھنڈار

نوکر اجکل لبھدے کوئی نہیں

رَجی ٹُر گئی اے کل شام دی

اِنج سی جیویں ٹریننگ لئی ہوئی ہووے

میرا اشارہ مَندی سی

کِٹّی چیخ چہاڑا پاوندی ہووے

اوہدیاں اکھاں ویکھ کے ہسن لگ پیندی سی

بس اِکو گل سی

مینوں تے اوہ وی کوئی نہیں سی انور نہیں مَنّے

کَل دُکان تے گئی اے شامیں

واپس آئی تے میں آکھیا

‘‘اینی واری منع کِیتائے تینوں رَجّی

جُتی لے کے دِتی اے

کل میرے توں پا سلیپر نکل گئی سیں

اج چُوڑھی دی ٹِھبی چاڑھ کے ٹُر گئی ایں

اُڈیک اُڈیک ہُن گئی اے تیری نویں اَڑا کے

توڑ کے لے آوے اوہ بھاویں لیاوے وی نہ’’

‘‘سچی سناواں تینوں بی بی

اساں ٹَپری واس آں تُساں جیہناں نوں آہدے ہو

میں تے شہر ای جمی آں بھاویں

نوکریاں اساں کر لئیاں نیں

جُتی دی اجے تیر میر نہیں آئی

پا لینے آں جیہڑی ہووے’’

‘‘کوئی کِسے دی لے جائے کوئی کِسے دی

جیہنوں کوئی نہ لبھے اوہ کیہ کردا اے؟’’

‘‘ماں مینڈی آہدی ہئی بی بی

چنگے رہ گئے اوہ جو پیروں واندے نیں

ڈَھکن وکھو وکھ نیں ننگ تے سانجھے نیں

سِر پئے تھیون قاضی پیر تے رانجھے نیں’’

انور اندر سُندے سن پئے

مینوں بلا کے پیسے پھڑائے

‘‘ کرو حساب تے ٹور دیو ایس ہیر نوں 

رات رہوے نہ ایتھے’’

کافی نَروَس لگدے سن

میں بحث نہیں کیتی