بُوہے آن ڈھلی اے
بوٹی کیہی سُنگھی سُو
“کیہنوں کھان آئی ایں”
باریوں اُلّر میں پُچھناں
اوہ مُونہہ میرا تکدی اے
“ترجمان کوئی کرئیے توتا مَینا؟” میں ہسناں
“میرے نیڑے نہیں لگنا اوہناں
نہ ای لگنا نیں تیرے
پنجرے پے اوہناں بولی تُساڈی سِکھی
قیدی بولی اپنی قید لُکیندی اے
وِچلی گل نہیں کر سکدی
چھڈ ترجمانیاں وڈیا سفِیرا
تک سینتر نال کم پیا سَردائے،
تُوں گل کر”
“میں پُچھنا ہا گوشت اساں تے کیتا کوئی نہیں
کھان تُوں کیہنوں آئی ایں”
“آئی نہیں آیاں” ہَونکدائے اِلّڑ
“سانوں سبھ نوں نار بنا تُساں پَت گوائی اے ساڈی”
“تاں پَلٹ جھپَٹ تینڈی لہو گرم رکھنے دا ہویا بہانہ
معاف کریں”
“تُھوہ مینڈی بھراوُ، اِلّ ای آکھ تُوں مینوں
تھک لتھے آں جھپٹ کپٹ تھیں
کُھنڈ چنبے1 کھنب چَوڑ تھئے
چِڑی کبوتر دُوروں تک راہ ول جاندے نیں
کُل خدائی اساں کر لئی بگانی
اِک کاواں کنجراں نال شریکا رہ گیائے
دَسو کیہ کرئیے”
“بھائی ٹُکر جو کھانا ہویا تُساں وی
ہوئی مجبوری، ہور کیہ ہو سکدائے”
“سچی دساں
جی کردا اے تِتر بٹیرے مور چکور سبھ
پِن پِن دانہ درشن دھرئیے
مانیئے چُگ چُگ دان
دُوا کر اپنا جانِیئے”
“لما کم، زِویں اسمان بدلنا پوسی تہانوں”، ہس کے میں آہناں
“زِویں ہا بدلو تُسیں
اساں اوہ اسمان بدلنے آں
اِکو آہر جے ایتھے اوتھے
سار پَلو پل اِکدوجے دی ہووے سِرے تاں چڑھسی”
ہو اصلوں کول، اکھ مار، تاری لائی اوہنے